O Project Life słów kilka - cz.1

Hej ;)

W ramach DT Kolorowego Jarmarku przygotowałam post o Project Life. Chciałam przybliżyć tą formę i pokazać, że nie taka straszna :D

Zacznijmy od tego, cóż to w ogóle ten Project Life jest?

Project Life to nic innego jak album dokumentujący nasze życie. Do albumu tego wpinamy folie 30x30cm podzielone na kieszonki. Pierwotnym założeniem było tworzenie 2 stron co tydzień, ale prawda jest taka, że równie dobrze możecie tworzyć PL np. raz na miesiąc albo po prostu przy okazji ważniejszych wydarzeń. Róbcie tak jak Wam pasuje. Ja np. nigdy nie tworzę 2 stron, bo nie mam tylu zdjęć. Robię więc pojedyncze, ale najważniejsze że w ogóle robię :D Przykładowa rozkładówka wygląda tak:

 (Użyłam: Koszulka, karty, kwiatki 1 i 2, alfabet 1 i 2,  wykrojnik)

Moglibyście zapytać, co różni PL od zamykania wspomnień w layoutach. Zdecydowanie prostota. Z racji, że folia jest podzielona na kieszonki, wystarczy powkładać tam zdjęcia, dorzucić kilka kart do PL, dopisać parę słów i już mamy ładnie wyglądającą stronę. Zajmuje chwilę, a na pewno wygląda ciekawiej od najzwyklejszego albumu. 

OK, skoro już wiemy, czym jest PL, to przejdźmy do tego, co nam się przyda przy tworzeniu.

1. Album

Album przydaje się do przechowywania naszych folii. Wymieniłam go na pierwszym miejscu, ale powiem szczerze, że dla mnie nie jest niezbędny. Przyznam się Wam, że ja swojego dalej się nie dorobiłam. Na początku nie chciałam inwestować, bo nie wiedziałam, czy się wkręcę w robienie, a teraz jakoś zawsze wygrywają karty do PL lub inne dodatki. Ale nie da się ukryć, że folie w albumie wyglądają o niebo lepiej.

2. Folie

To już musimy mieć. Do folii wkładamy nasze zdjęcia i karty do PL oraz różne inne dodatki – ulotki, bilety, co tylko przyjdzie Wam do głowy.

Folie występują w różnych wersjach. Najbardziej popularna jest wersja A, 

zaraz za nią wersja D 

W obu większe kieszonki mają rozmiar 4x6 cali (10,2x15,2cm) – czyli są idealne na standardowe zdjęcia. Mniejsze to 3x4 cale (7,6x10,2cm), czyli tyle ile ma większość kart do PL.

Ostatnio coraz popularniejsze są też folie z kwadratowymi kieszonkami, idealnymi na zdjęcia z instagrama. 

 Jeśli dopiero zaczynacie swoją przygodę z Project Life bardzo polecam Wam zestawy z różnymi wersjami folii. Będziecie mogli popróbować, co Wam pasuje. 

3. Karty do PL

Dzięki kartom do PL szybko ozdobicie Wasze zdjęcia i będziecie mieli gdzie dopisać kilka słów.

Jeśli chcecie spróbować, czy Project Life jest dla Was, nie musicie na początek kupować gotowych kart. Możecie zrobić je sami w domu. Poniżej pokazuję Wam kilka prościutkich przykładów, jak szybko stworzyć jakieś karty.

a) Docinamy kolorowy karton do rozmiaru 3x4, zaokrąglamy mu brzegi. Wycinamy wykrojnikiem jakiś napis, który następnie pokrywamy farbką z brokatem od Marthy Stewart. 

b) Docinamy biały karton do rozmiaru 3x4, zaokrąglamy mu brzegi. Następnie po prostu psikamy mgiełkami (u mnie są to Prima Color Bloom i Heidi Swapp)

c) Docinamy kolorowy karton do rozmiaru 3x4, zaokrąglamy mu brzegi. Następnie odbijamy stempel tuszem do embossingu, posypujemy pudrem i nagrzewamy. 

A tak wyglądają gotowe karty:

Możecie też „zwykły” papier scrapowy dociąć do odpowiednich rozmiarów, często też są papiery z kartami do samodzielnego wycięcia, np:

Natomiast muszę przyznać, że gotowe karty mega ułatwiają życie. Dzięki nim rozkładówki tworzy się o niebo szybciej.

Zestawy są przeróżne. Jedne z popularniejszych kitów to te od Becky Higgins. W dużym macie dostępnych aż 616 kart o wymiarach 3x4 cale i 4x6 cali. Wzory się powtarzają (te małe karty nawet 10 razy), więc nie będzie Wam szkoda wykorzystać któregoś (ja wiecznie mam z tym problem). 

W małych kitach kart jest 100 kart – 20 dużych 4x6cali i 80 małych 3x4cale. Z tych mniejszych też są po 2 karty z każdego wzoru.

Zarówno duży jak i mały kit dostępne są w pudełkach z zamknięciem na magnes, dzięki czemu karty można fajnie przechowywać.

Dostępne są także przeróżne inne zestawy, np. składające się tylko z kart kwadratowych, 3x4 lub 4x6, np.:

Na dzisiaj koniec. Mam nadzieję, że Was nie zamęczyłam i z chęcią przeczytacie 2 część :)

Buziaki, mru